Pierdyliard pierdoletów

Można by powiedzieć, że matka ma mnóstwo spraw do załatwienia. Masę rzeczy na głowie. Nie wie, w co ręce wsadzić. Że ciągle coś do roboty. Nie oddaje to jednak skali zjawiska - a pierdyliard pierdoletów owszem... Bo w rzeczy samej tych duperszwanców do codziennego ogarnięcia, pierdoletów znaczy, jest kuuupa: pierdyliard, miliard, trylion, sekstylion... Oba słówka radosne matka kupiła: pierdolety w pracy, a pierdyliard od A. 

I cieszy się jak dziecko.

Każde zadanie do wykonania składa się pierdyliarda czynności drobniejszych. Z czego oczywiście inni mieszkańcy naszego ZOO nie zdają sobie do końca sprawy. Że takie gacie w szufladzie nie objawiają się samoistnie. Przeprowadźmy studium przypadku "gacie tatusia".

Prosimy tatusia, żeby przepchał zalegającą w pobliżu łóżka kupę odzieży w kierunku łazienki. Matka będzie prała. Znaczy pralka będzie prała, matka ładowała. Podejrzenie zachodzi, że w rzeczonej kupie znajdować się mogą skarpetki lub gacie, więc matka woli, żeby tatuś przepchał ją sam.

 I tak mija poranek i wieczór - dzień pierwszy.

Ponownie prosimy tatusia o przepchanie, gdyż ponieważ coranne opowieści dziwnej treści o braku gaci i skarpetek dają się we znaki, a w mamusine dolne niewymowne tatuś się nie upchnie.

I tak mija poranek i wieczór - dzień drugi.

Tatuś przepycha. Do pracy poszedł był w kąpielówkach. Więcej gaci nie posiada.

I tak mija poranek i wieczór - dzień trzeci.

Matka ładuje, pralka pierze, matka wyjmuje, wlecze do pokoju, rozwiesza.

I tak mija poranek i wieczór - dzień czwarty.

Schnie. Matka przewiesza, żeby szybciej.

I tak mija poranek i wieczór - dzień piąty.

Wyschło. Matka z suszarki zdejmuje, segreguje, zanosi każdemu do szafy/szuflady.

I tak mija poranek i wieczór - dzień szósty.

A siódmego dnia matka odpoczywa. 

I z niepokojem obserwuje kupę rosnącą przy łóżku tatusia.

A to tylko pranie. A przecież sprzątanie, kupywanie, gotowanie, sranie w banie... 

I wszędzie ten pierdyliard.

Pierdoletów, oczywiście...