Idziemy stadem

Jechałam zła jak osa.

Kłujka wystawała mi z galotów nawet w samochodzie, upchnęłam więc zadnią nogą w nogwicę, żeby krzywdy nikomu nie zrobić. Pierwsze starcie słowne już na trzecim zakręcie. A którędy jedziemy, pyta tatuś, a jedź se jak chcesz, byle szybko, bo jak sie Klomszczy rozedrze, to bedzie wesoło. To zakopianką? Nie wiem. A ja przez Zawoję i Chochołów chciałem. To se jedź. To nie pojadę.

Klomszczy zasnął.

To teraz se możesz jechać którędy chcesz.

Nie pojadę.

Po taki gadaniu.

Nie pojechał.

Potem klasyka: a kiedy dojedziemy?

A kiedyyy dojedziemyyy?

Aaa kiiieeedyyy dooojeeedziiieeemyyy?

Na wjeździe korek.

Like always.

Wreszcie: bety zrzucone, kuszanie skuszane, picianie wypiciane.

Koniec pitolenia. Idziemy w te góry cośmy w nie przyjechali chodzić.

Jęk zawodu matki.

Jęk zawodu córki.

Jęk radości tatusia.

Brak reakcji synusia.

Impas.

Burza wisi w powietrzu, Klomszczy wisi w nosidle, nad górami chmury.

Kląszczelina - Zwisielina

Pierwsza ścieżka, pierwsze błoto, pierwsze pod górkę, pierwszy widok. Nerwy jakby puszczały; ścieżka jakby mniej kręta; błoto jakby mnie błockie; góra jakby mniej męcząca w obejściu, wejściu, znaczy; widok boski. Radość, że się dało radę. Zdrowy głód z widokiem na schronisko. Żarcie, żarcie, żarcie. Miało nie być kondycji - tyle lat letargu...a jest i to jaka! Napiechotne nabijanie kilometrów z wózkiem wagi ciężkiej zrobiło swoje. Serce tłucze się tylko przez chwilę, potem już można po widnokrąg.

Złota godzina. Złote zdjęcia.

Niebo niebieskie. Chmury białe. Deszcz mokry. Powietrze ...nie, nie - nie lepkie i gęste: rześkie; płuca wypełnia aż do bólu. Zieleń. Cisza.

Idziemy stadem, nas nie pokona nikt!

Chyba znów będę chciała tego błocka. Schroniska. Powietrza.

Jak 20 lat temu.

I tylko jeden dzień pamiątkowozakupowej traumy.

Ale o tym jutro. Albo jeszcze później. 

Bo teraz góry i chmury.

Złość?

Jaka złość??

Kląszczelina - Dyndalina

Czarny Staw Gąsienicowy and Ostra

Czarny Staw i Czarny Anioł

A wrzesień w górach najpiękniejszy...