Zaczyna się...

Ostra Siostra ma ów brakujący hormon.

Wychodzi z domu, śmieci, na ten przykład, we worku wynieść, gówienność spod śfinki jakowąś usunąć czy insze surowce wtórne, a zanim wyjdzie, w lustrze przegląda się tysionc piencet razy. A czy ty mamo masz szminkę nawilżającom, bo mi usta wysychajom, wiesz? Mam, wiem, ale ci nie dam, bo opryszczkę miałam i jeszcze ci sprzedam. No, weśśś...

Albo: do szkoły przygotowuje pindziesiąt zestawów odzieży i rańcem podejmuje decyzję, co na dupinę nadziać. Zamyka się w klo i szykuje. A nie daj Boże, żeby jej Klomszczy wlazł w trakcie: mamooo, weśśś go, ja się ubieram!!! No, więc ubiera się. Kakałko stygnie. Tatuś kipi. Klomszczy w dźwierzeje wali. Matka kawę sączy.

Wciąż sprawdza czy jej to pasuje do tamtego albo tamto do owego, albo siamto i sramto.

Chodzi po domu w moich butach na dziesięciocentymetrowych koturnach i nie zabija się. Nogi nie skręca. A ja bym już dawno poległa na polu chwały. 

Podkrada mi cień do powiek. Szary. Mój ulubiony. I nawet opieprzona przeze mnie, że nie wolno, i wścieknięta, lepiej wygląda, niż ja nieopieprzona i niewścieknięta. I wypoczęta. 

Włosy jej rosną gęste i lśniące. Na głowie. Same z siebie!

Nie ma ani pół syfa na pysku. Żadnych wyrzutów po mordzie!

Kazała kupić se stanik, bo ma wułef! Chłopaki, mamooo, chłopaki!

A nie wyglądam dziwnie, co? - pyta co chwilę. I nie wygląda  - gust ma dobry.

Chyba zacznę jej ciuchy podbierać.

Tylko, żeby za duże nie były...