Bo nie!

A bo Ostra to charakterek ma.
Nie wiadomo po kimmm...

I wyraża swe wyraziste poglądy bardzo wyraziście i bardzo asertywna jest, choć z całego arsenału środków asertywnościowych wykorzystuje akurat ten najprostszy: mówienie NIE (głównie do mamusi...).

Argument? Ale JA tak CHCĘ!

No to nabyła mamusia była Ostrej książkę o wyprorokowanym przez Ostrą tytule. Nabyła już dawno i tak sobie podczytujemy rokrocznie z coraz większym zrozumieniem.

Opowieść o Nowym i Drzewiakach trafia w sedno naszych pseudo-asertywnościowych problemów. Drzewiaki w buku żyły własnym życiem i własnymi sprawami. Niby razem, bo w jednym drzewie, ale tak naprawdę osobno. Aż pewnego dnia w okolicy pojawił się Nowy. I na wszelkie próby ingerencji w jego osobowość, w jego JA, w jego sobą-bycie odpowiadał krótko: NIE. Krótko, grzecznie i ostatecznie.

No, śfinia, nie?

Drzewiaki wkurzały się do białości: to my mu tu życie chcemy zorganizować, a ten nie chce??? Co nie chce, jak nie chce??? Ma chcieć!

Aż pewnego dnia... 

Książka Beaty Ostrowickiej (jak wszystkie książki Autorki) dotyka wielu bolesnych punktów w międzyludzkich relacjach. Tych najboleśniejszych, o których trudno rozmawiać dorosłym, a o których bezwzględnie trzeba nauczyć rozmawiać dzieci, żeby kiedyś one nauczyły swoje dzieci i przerwały ten kamienny krąg. 

Wakacje to dobry czas na rozwiązanie swojego i progeniturowego języka. Taki jakiś w powietrzu luuuz i wymówka, że  words don't come easy to me staje się tylko ... wymówką.

A Ostra Siostra?

No, nieodrodna mamusi córusia, nieodrodna.

Bedzie jazda...