Lenka

Nie - nie, że jakaś Lenka znajoma.

Lenka w sensie "ręka".

Bo otóż nie ma Matka W. bardziej pożądanego organa niż lenka.

Lata Klomszczel za Matkom i jęczy: mamaaa... lenkaaa!

Pół biedy, kiedy lenka wolna. Kiedy Matka nie je, nie pisze, nie lobi tom lenkom nic w ogóle. Ale rzadko się zdarza, żeby Matka W. nie używała lenki. Plawej, dodajmy, bo lewa jakoś Klomszczelowi nie pasi.

Chwyta Klomszczel tę lenkę, najchętniej palec środkowy, chwyta i ma. I trzymie. I pewnie czuje się bezpiecznie, bo go ta lenka żywi i bloni.

W ramach kołslipingu także preferuje Klomszczel lenke Matki.

Nie da się onego wykiwać: że czyjaś inna lenka zamiast matczynej. Śpi Toto twardo, z boku na bok się przewraca i maca: lenka... lenka... lenka... mruczy nietomny, lenke chwyta i śpi dalej. A wyrwij mu tę lenkę! Lenkaaa...!!! Leci w noc. Moja lenka!!! Moja??? Przecież moja...

Cieszy się więc Matka W. jak głupia, kiedy sobie może lenki własnej plawej poużywać bez ograniczeń pod nieobecność Syna Swego Klomszczelego.

I używa.

Se.